Հոկտեմբերի 13-ին Հանրային հեռուստատեսության եթերով կհայտարարվի «Եվրատեսիլ-2016»-ի հայաստանյան պատվիրակի անունը։ Հիշեցնենք, որ նախորդ մրցույթին Հայաստանը ներկայացնող «Genealogy» խմբի երգիչները հրավիրվել էին աշխարհի բոլոր մայր ցամաքներից: Հայաստանյան մասնակիցը կամրջում էր աշխարհասփյուռ հայության մեկդարյա պատմությունը խորհրդանշող հնգյակին: Հայաստանը զբաղեցրեց 16-րդ հորիզոնականը: Եթե դուրս գանք փողոց ու մեր քաղաքացիներին հարցնենք` որտե՞ղ կայացավ անցյալ տարի «Եվրատեսիլը», ո՞վ հաղթեց, ո՞ր երգն ամենաշատ միավորներ հավաքեց, դժվար թե, պատասխանները հուսադրող լինեն: Եվրատեսիլյան հաղթող երգերը ամենևին էլ հիթեր չեն դառնում: ՈՒ չնայած դրան, եթե մասնակցում ես, պետք է ներկայացնես լավագույնը: Հայաստանի կոմպոզիտորների միության (ՀԿՄ) արտաքին կապերի և տեղեկատվական բաժնի ղեկավար, կոմպոզիտոր ԷԴՄՈՆԴ ՄԱԿԱՐՅԱՆԻՑ հետաքրքրվեցի` կոմպոզիտորների միությունը որևէ կերպ ներգրավվում է ներկայացվող երգի ընտրություններում:
-Ցավոք, այս հարցով կոմպոզիտորների միությանը չեն դիմում,- ասաց Էդմոնդ Մակարյանը:- Ինչո՞ւ ցավոք, որովհետև վստահաբար ՀԿՄ-ում կան մասնագետներ, ովքեր իրենց պրոֆեսիոնալ խորհուրդներով կօգնեն երգի ընտրության հարցում: Բայց քանի որ Հանրային հեռուսատեսությունը, ենթադրաբար, առաջնորդվում է այլ սկզբունքներով, ՀԿՄ-ն դուրս է մնացել եվրատեսիլյան ընտրություններից:
-«Եվրատեսիլում» հաղթում է լա՞վ երգը, թե՞ քաղաքական շահը:
-Ժամանակին երգի մրցույթ էր, եթե հաշվի առնենք, թե ովքեր են հանդես եկել` Սելին Դիոնը, «Աբբա» խումբը` եզակի գույն ու գեղեցկություն հաղորդելով մրցույթին: Այսօր արդեն «Եվրատեսիլը» երկու ուղղվածություն ունի` ստանալ տարբերվող, լավ շոու և ձայներ հավաքել` բարեկամահարևանական հարաբերությունների միջոցով: Պարզից էլ պարզ է, թե որ երկիրը որ երկրին է ձայն տալիս:
-Մեզ ի՞նչ է տալիս այդ շոուն:
-Իրականում «Եվրատեսիլը» Եվրոպայում մեծ մասսայականություն վայելող (եթե ոչ ամենամեծ) երաժշտական միջոցառումն է: Ցավոք, հարևանների հարցում մեր բախտն այնքան էլ չի բերել, որ շատ միավոր ստանանք այդ մրցույթում, բացի այդ՝ նավթ էլ չունենք, որ «փոխանակենք» միավորների հետ, ուստի երգի այս «ստուգատեսը» հնարավորություն է տալիս ևս մեկ անգամ ներկայացնելու մեր երկիրը, մեր մշակույթը, բայց՝ ոչ կայանալ: Ի վերջո, ո՞ւմ մոտ «կայանալ», Կոնչիտայի՞:
-Որոշ երկրներ ֆինանսական խնդիրներից ելնելով` հրաժարվում են մասնակցությունից: Ներկա դրությամբ «Էրեբունի-Երևան 2797» տոնակատարության գումարները սահմանամերձ շրջաններին ուղղելու համար ստորագրահավաք է անցկացվում: Չի բացառվում, որ «Եվրատեսիլ-2015»-ին մասնակցելու «շքեղությունն» էլ դժգոհություն հարուցի:
-Այո, երևանյան երկնակամարում միանշանակ կորոտա հրավառության «պայթյունը», նմանատիպ ձայն կհնչի նաև սահմանամերձ գոտում, բայց, ցավոք, ոչ հրավառության տեսքով: Սա է իրականությունը: Ես ևս արդարացված չեմ համարում պետական նմանատիպ գերծախսերը, մանավանդ այս պահին: Կողմ եմ, որ երևանյան միջոցառումները կրճատվեն (ոչ թե չանցկացվեն), եթե կարող ենք օգնել սահմանամերձ շրջանների բնակչությանը կամ սպառազինության առումով մեկ ավելի փամփուշտ գնել, պետք է անենք դա: Ինչ վերաբերում է «Եվրատեսիլին», կարելի է նվազագույն միջոցներով լավագույնս ներկայացնել մեր երկիրը, եթե կազմակերպչական աշխատանքներն արվեն բացառապես պրոֆեսիոնալ մակարդակով: Ի վերջո, քսանհոգանոց պատվիրակության փոխարեն կարող են գնալը 10, կամ 5-ը: Սրանով արդեն իսկ կկրճատվեն ֆինանսական ծախսերը, և այդ գումարը կարելի է ուղղել սահմանամերձ գոտի, այն մարդկանց, ովքեր քաջաբար տանում են պատերազմի արհավիրքն ու շարունակում ապրել իրենց բնակավայրերում:
ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ